بانوی نخل و تنهایی و خدا!
خوشا گناه تو!
که تنها بیگناهی این جهان است.
آن کس که بر کودکی گرسنه سیلی نزد
و خانه‌اش را
بر فاحشه‌یی مطرود باز گشود
این را می‌بیند و برای عدالت می‌جنگد
و فرزندت
- عاصیترین توفان عاصیان -
در بام بی‌آبروی تزویر
بر کسی وزیده است که بداند
صلیب، شایستهٴ کسانی است
که زیباترین ترانهٴ خدا را
با مطرودان و جذامیان می‌خوانند.
و اکنون از پس این همه قرن
از پس این همه درد
از پس این همه «نه»
این صدای بی‌صدای توست
در تلاقی دد و وحش.
کاظم مصطفوی
